“DERTIG UUR IN EEN DAG ZOU EEN MINIMUM MOETEN ZIJN"
Michael Roels (Roels bvba) komt uren tekort om alles wat hem boeit, aan te pakken
Michael Roels startte in 2008 zijn eigen bvba op. Aanvankelijk werd er voortgegaan op het elan van vader Roels die actief was in dakwerken en sanitair, maar geleidelijk aan evolueerde de onderneming richting ruwbouwwerken, totaalprojecten en eigen projectontwikkeling. “Ik vond dat eerlijk gezegd veel boeiender dan dakwerken en sanitair", geeft Roels toe.
VAN SANITAIR NAAR RUWBOUW
Uiteraard stond Roels' firma in eerste instantie niet bekend als aannemer voor ruwbouwwerken. Het heeft dan ook heel wat tijd en moeite gekost vooraleer ze ook in dat marktsegment klanten konden aantrekken. “Persoonlijk heb ik steevast veel tijd gestoken in heel wat nevenactiviteiten", aldus Roels. “Zo leer je heel wat mensen kennen, en daar zitten altijd potentiële klanten tussen. Op een gegeven moment begon de mond-tot-mondreclame haar werk te doen en waren we definitief vertrokken. De bedoeling was dat mijn vader op termijn een administratieve functie zou uitoefenen, maar dat bleek uiteindelijk toch helemaal zijn ding niet te zijn. Vader is een echte stielman en nam dan ook zijn oude werkzaamheden weer op."
“De groei is wel heel snel gegaan", blikt Roels terug. “In enkele jaren tijd evolueerden we naar een onderneming met bijna dertig werknemers. Het gevolg daarvan was dat de structuur niet meegroeide met ons bedrijf. Ik slaagde er niet meer in om regelmatig de werken op de verschillende werven te controleren, en daar had de kwaliteit onder te lijden. Sommigen vonden het bijvoorbeeld wel kunnen dat er spleten in de isolatie zaten omdat de eindklant dat toch niet zag als er een gevelsteen voor stond. Met een dergelijke ingesteldheid kan ik echter niet overweg. De kwaliteit moet te allen tijde gegarandeerd zijn."
JONGE PLOEG
Om een en ander beheersbaar te houden, hield Roels grote kuis in zijn personeelsbestand. “Je kunt gerust stellen dat ik de goeie elementen heb overgehouden, waardoor we nu beschikken over een volwaardig team mét de juiste ingesteldheid. We hebben een veertiental arbeiders in dienst, en daarbovenop zijn nog eens acht mensen werkzaam op het bureel. Ook de leeftijd speelt trouwens een rol. Ik schat dat de gemiddelde leeftijd van onze werknemers 32 jaar bedraagt, terwijl dat in de bouwsector op 47 ligt. Een jong team geeft bovendien garanties op lange termijn, net omdat we heel weinig verloop kennen."
Prijs voor tewerkstelling stagairs
Zo hebben heel wat van de huidige werknemers ooit stage gelopen in het bedrijf. “Een aantal hebben een Individuele Beroepsopleiding gedaan en gingen hier aan de slag met een ibo-contract. We hebben altijd zeer nauw samengewerkt met Groep Intro. Zij organiseren opleidingen en begeleiden werkzoekenden naar een passende job. Belangrijk is dat ze tijdens de opleiding het beroep in een reële omgeving leren en daarvoor konden ze bij ons terecht. Ik heb van thuis uit altijd meegekregen dat je je als ondernemer ook op sociaal vlak moet engageren. Samen met Intro hebben we eigenlijk een soort eliteschool voor dakwerkers opgericht. Heel wat mensen hebben hier dan ook stage gevolgd, waardoor er uiteindelijk heel wat aan de slag gegaan zijn in onze bvba. Voor die nauwe samenwerking hebben we eind 2015 zelfs de prijs van de Aedificas Foundation ontvangen."
“HET GAAT MAAR GOED WANNEER DE WERKNEMERS TEVREDEN ZIJN"
Lessen Nederlands op de werf … ook voor autochtonen
Michael Roels: “Onze werknemers verklaren altijd dat ze zeer tevreden zijn over de integratie in ons bedrijf. Ik ben ervan overtuigd dat dat te maken heeft met het feit dat ze bij ons volop kansen gekregen hebben om uit te groeien tot wie ze nu zijn. Vanzelfsprekend werken we ook met buitenlanders. Wij zorgen er bijvoorbeeld voor dat ze lessen Nederlands op de werf zelf krijgen. Dat bevordert de integratie, maar het blijft daar niet bij. Ook onze autochtone werknemers krijgen regelmatig lessen Nederlands. Zo blijven ze niet hangen in hun lokale dialect, waarin het sowieso moeilijk is om met collega's, en zeker met buitenlandse, te communiceren."
Verkeersellende wordt gespreid
Roels bvba is gevestigd in het Vlaams-Brabantse Ternat, vlak bij Brussel. Hun werkterrein strekt zich uit in een straal van twintig kilometer rond Ternat, een filegevoelige regio. “We hebben nog een tijdje werven gehad in Gent, Brugge of Knokke, maar dat is eigenlijk te ver", beseft Roels. “Je moet immers in staat blijven om je projecten op te volgen. Als dat niet meer kan, dan moet je bijsturen. Gelet op onze ligging, zijn we uiteraard ook vaak in Brussel en omstreken actief. 's Ochtends valt het verkeer meestal nog mee, maar 's avonds is het over het algemeen een ramp. Mijn collega's zijn dan ook niet altijd tevreden wanneer we weer een werf in de hoofdstad binnenhalen, al probeer ik er op te letten dat niet steeds dezelfde ploeg aan de 'verkeerde' kant van Brussel moet gaan werken. Ze moeten mij daar ook over kunnen aanspreken. Per slot van rekening wil ik als zaakvoerder dat het goed gaat met onze onderneming. En het gaat maar goed wanneer de werknemers tevreden zijn."
EIGEN WAARDEN EN NORMEN
Waar particulieren vroeger de hoofdmoot van het klantenbestand van Roels bvba uitmaakten, vertegenwoordigen ze vandaag nog ongeveer 10%. “Eigenlijk werken we momenteel vooral voor projectontwikkelaars. Een typisch project voor onze bvba is vandaag een nieuwbouw van vijf tot twintig appartementen. Die tendens is er gekomen omdat onze firma steeds een heel goeie naam heeft gehad. We staan voor een aantal waarden en normen die iedereen wel verkondigt, maar die wij ook echt in de praktijk brengen. Kort gezegd, verlang ik van mijn medewerkers en onderaannemers dat ze werven opleveren zoals ze die ook bij henzelf zouden willen zien."
STEEDS MEER EIGEN PROJECTONTWIKKELING
Projectontwikkelaars werken dan weer graag met Roels bvba samen omdat ze actief meedenken aan het kostenplaatje. “We gaan inderdaad niet klakkeloos uitvoeren wat er in het lastenboek beschreven staat, maar zoeken samen met de opdrachtgever naar eventuele alternatieven", beweert Michael Roels. “De laatste tijd doen we ook zelf steeds meer aan projectontwikkeling. Daarvoor werk ik samen met een nieuwe vennoot die al jaren op die markt actief is. Tot slot richten we ons af en toe ook op de openbare sector. Momenteel zijn we ingeschreven om drie uitbreidingen aan scholen te realiseren. Onze firma kan deelnemen aan werken van klasse 5. We zijn dus niet groot genoeg om naar mastodontprojecten mee te dingen, maar dat is ook niet onze ambitie."“Uiteindelijk zal ik tevreden zijn als we over vijf jaar nog staan waar we nu staan. We zijn de groep rond Roels nu wat aan het uitbouwen, zodat we steeds meer eigen projecten kunnen realiseren, maar als we daarin slagen, dan zal ik een heel tevreden man zijn, al ben ik dat nu ook al."
30 UUR IN EEN DAG?
Actief in Confederatie Bouw
Roels gaf eerder al aan heel wat tijd te steken in nevenactiviteiten. Een daarvan is het voorzitterschap van de Jongerenkamer van de Confederatie Bouw Brussel Vlaams-Brabant, die hij in 2014 nieuw leven inblies. In deze kamer willen lokale jonge ondernemers hun nieuwe ideeën, visie en bezorgdheden bundelen om ze te communiceren aan de Nationale Confederatie Bouw.
“Ik heb twee jaar een leertraject doorlopen, omdat je in contact komt met bijzonder boeiende sprekers over even boeiende onderwerpen. Ik heb daar persoonlijk heel wat van opgestoken. In die groep zaten een zestal jonge aannemers en samen met hen hebben we besloten om die Jongerenkamer weer op de rails te zetten. Allemaal zeer boeiend, al zou ik wel graag hebben dat er dertig uren in een dag zouden zijn, zodat ik alles wat me intrigeert, kan aanpakken."
Administratieve rompslomp
Het helpt natuurlijk niet dat er heel wat tijd naar allerhande administratieve verplichtingen moet gaan. “Ik denk dat ze de administratieve overlast verdrievoudigd hebben, sinds ze de term administratieve vereenvoudiging hebben uitgevonden", lacht hij. “Soms heb ik het gevoel dat we naar een Amerikaans systeem aan het evolueren zijn, waarbij iedereen zich voor 120% indekt om toch maar geen schadeclaims aan zijn broek te hebben. Ik ben nog opgegroeid met het adagio 'een woord is een woord'. Voor mij zou het perfect mogelijk zijn om opdrachten af te ronden, zonder één letter op papier te zetten. Maar vandaag kan dat jammer genoeg niet meer. En net daardoor steek je veel minder tijd in je corebusiness dan je eigenlijk zou willen."
“Weekends zijn heilig"
“Natuurlijk moet je ook ergens de grens trekken. Vroeger werkte ik zeven dagen per week. Nu er vier kinderen op te voeden zijn, zijn weekends absoluut heilig voor mij. Die tijd is exclusief gereserveerd voor de kids. Ik ga met hen naar het voetbal, ben zelfs hulptrainer en probeer de tijd in te halen die ik op weekdagen niet aan hen kan besteden."
